Wspomnienie o tym, który w policyjnym mundurze walczył o wolność Polski
W ubiegłym tygodniu funkcjonariusze oraz pracownicy Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu wraz z uczniami Zespołu Szkół Ekonomiczno-Technicznych w Rakowicach Wielkich oraz przedstawicielami Instytutu Pamięci Narodowej, ale przede wszystkim z potomkami bohatera walk o wolność naszej ojczyzny, uczcili pamięć Stefana Bobuli – przedwojennego żołnierza, KOP-owca, ale przede wszystkim policjanta, który swoje życie poświęcił służbie Polsce. W imieniu Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu na grobie zmarłego funkcjonariusza złożono kwiaty oraz przypomniano, jak ważna, również w dzisiejszych czasach, jest służba w granatowym mundurze.
Policjanci oraz pracownicy Policji i Instytutu Pamięci Narodowej, stale prowadzą działania ukierunkowane na zachowanie pamięci o przedwojennych funkcjonariuszach, których losy nierozerwalnie związały się z poświęceniem życia służbie w naszej formacji. Stąd też w ubiegłym tygodniu, w Szalejowie Górnym, malowniczej miejscowości położonej w samym sercu Kotliny Kłodzkiej, zorganizowano uroczystości poświęcone Stefanowi Bobuli – przedwojennemu policjantowi, który ostatnie lata swojego życia spędził właśnie na Dolnym Śląsku. Tuż przed II Wojną Światową on i jego rodzina mieszkali na dalekich kresach II Rzeczpospolitej i to właśnie tam, na Wołyniu, Stefan Bobula pełnił służbę w Policji Państwowej. W swoim życiu nosił również inne mundury, jednak zawsze z białym orłem na czapce.
Stefan Bobula, jak pisze o nim jego wnuk Leszek, to „niesamowity, a zarazem skromny człowiek, oddany Ojczyźnie patriota, żołnierz, policjant, człowieka wielkiej odwagi i wielkiej siły moralnej. Zawsze „wyprostowany” wśród tych co na kolanach, dający swymi czynami świadectwo umiłowania wolnej i niepodległej Polski. Pięknym życiorysem zapisał wspaniałą kartę w historii walki o Niepodległą.” Urodzony w 1898 roku na Wołyniu chwyta za broń pod koniec I Wojny Światowej, walcząc na prawie wszystkich frontach polskich walk o niepodległość, pełniąc służbę w tak legendarnych jednostkach, jak 14. Pułk Ułanów Jazłowieckich, czy 3. Szwadron Policyjny, broniąc m.in. Warszawy w słynnej bitwie w 1920 roku. W II Rzeczpospolitej służył w odrodzonym Wojsku Polskim, ale też nowo powstałym Korpusie Ochrony Pogranicza, aby w 1928 roku wstąpić do stworzonej zaledwie kilka lat wcześniej Policji Państwowej. W 1939 roku nie był już w czynnej służbie, jednak mimo to w roku 1940 wraz z rodziną został zesłany na Syberię.
W 1942 r. wskutek opieszałości radzieckich służb werbunkowych nie udało mu się wstąpić
do formowanej na terenie ZSRR Armii Andersa. Następnie w 1943 r. skierowany został do formowanej przez Związek Patriotów Polskich w ZSRR, 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki i zmuszony do wstąpienia do 2. Batalionu 5. Pułku Piechoty Wojska Polskiego, pod dowództwem Sapożnikowa. W styczniu 1945 r. podczas operacji berlińskiej został poważnie ranny i trafił do szpitala wojskowego, kończąc swój szlak bojowy. Za pośrednictwem Czerwonego Krzyża udało mu się odnaleźć swoją rodzinę, która po zakończeniu wojny została przemieszczona z obozu pracy na Syberii do jednego z kołchozów na Ukrainie. W maju 1946 r. udało mu się sprowadzić swoją rodzinę do Polski, gdzie następnie pociągiem repatrianckim wyjechał wraz z rodziną na Dolny Śląsk. Tam osiedla się w jednej z wsi powiatu kłodzkiego, gdzie zmarł 28 listopada 1967 r.
Przez wiele lat po wojnie, bojąc się represji ze strony ówczesnych władz, nie mówił głośno o swojej przedwojennej służbie. Pamięć o jego oddaniu ojczyźnie przetrwała w dużej części, dzięki wielkiej aktywności jego syna, a przede wszystkim wnuka pana Leszka Bobuli. Będąc ogromnym pasjonatem przedwojennej Policji Państwowej poświęcił on ogrom czasu, na zdobycie materiałów o swoim dziadku i to w dużej mierze dzięki niemu, poznaliśmy historię skromnego bohatera z Wołynia.
O tym, żeby pamięć o nim nie zginęła, zadbali również pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej oraz uczniowie z Zespołu Szkół Ekonomiczno-Technicznych w Rakowicach Wielkich, którzy w ramach programu „Policjanci w służbie historii” opracowali projekt mający na celu uhonorowanie przedwojennego żołnierza i funkcjonariusza. Wraz z przedstawicielami Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu oddali hołd przy grobie Stefana Bobuli. W imieniu Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu nadinsp. Dariusza Wesołowskiego kwiaty złożył oraz wygłosił krótkie przemówienie Zastępca Naczelnika Wydziału Prezydialnego Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu podkom. Mariusz Modelski. Podczas uroczystości obecni byli również członkowie rodziny Stefana Bobuli, w tym jego wnuk Leszek, który wygłosił laudację o swym dziadku i opowiedział jego niełatwą historię.
Tego samego dnia przedstawiciele Policji upamiętnili również przedwojennych funkcjonariuszy, podczas apelu na terenie Zespołu Szkół Technicznych w Kłodzku, gdzie posadzone są Dęby Pamięci ku czci aspiranta Policji Państwowej Stanisława Paucha oraz aspiranta Policji Państwowej Franciszka Paucha. Razem z uczniami kłodzkiej szkoły oddano honor tym, którzy poświęcili życie dla Polski.
To niezwykła radość dla policjantów i pracowników Policji, kiedy to właśnie młodzi ludzie starają się i poświęcają, często swój prywatny czas, aby kultywować pamięć o przedwojennych funkcjonariuszach. Cieszymy się, że oprócz nas, są osoby, które wspominają niełatwą służbę policjantów i prawdopodobnie same już niedługo ubiorą granatowe mundury, aby codziennie pracować i dbać o bezpieczeństwo mieszkańców naszego kraju.
asp. szt. Łukasz Dutkowiak
Źródło:
Wydział Prezydialny KWP we Wrocławiu
sierż. szt. Krzysztof Marcjan
